Bir iş vaadi yeterli değildir: Lazio İdare Mahkemesi, iş arama izninin sınırlarını açıklıyor
Yayın tarihi: 5 Kasım 2025
Lazio Bölgesel İdare Mahkemesi (TAR), 19426/2025 sayılı kararıyla (I Ter Dairesi, R.G. 9173/2022) göç hukukunda temel bir ilkeyi yeniden teyit etti: iş arama izni yalnızca gerçek bir iş sözleşmesinin sona ermesinden sonra verilebilir; sadece bir iş vaadi buna yeterli değildir.
Dava, Roma Valiliği’nin 34/2020 sayılı “Rilancio Kararnamesi”nin 103. maddesi uyarınca yapılan düzenleme talebini reddetmesi üzerine açılmıştı. Valilik, bildirilen iş ilişkisinin hiç kurulmadığını ve ilgili makamlara bildirilmediğini tespit etmişti.
Davacı, ev işçisi olarak çalıştığını ve sendika aracılığıyla sigorta primlerini ödediğini iddia etti. Ancak mahkeme, prim ödemesinin tek başına bir iş ilişkisinin varlığını kanıtlamadığını, resmi belgelerin – örneğin Çalışma Bakanlığı’na veya INAIL’e yapılan zorunlu bildirimlerin ve ikamet sözleşmesinin imzalanmasının – bulunmadığını vurguladı.
Danıştay’ın (Karar No. 6979/2021) ve aynı mahkemenin (TAR Lazio, Karar No. 7458/2021) önceki kararlarına atıfta bulunan mahkeme, “iş arama izninin” hukuki olarak yalnızca gerçek bir işin kaybı durumunda mümkün olduğunu, sadece iş vaadiyle değil, belirtti. Başka bir deyişle, iş arama izni yalnızca düzenli bir işi kaybeden kişilere verilebilir, hiç başlamamış bir işe değil.
Mahkeme, düzensiz veya sadece vaat edilmiş iş ilişkilerine dayanan oturma izni başvurularına karşı katı tutumunu sürdürdü. Ayrıca düzenleme prosedürünün, kanunda öngörülen maddi koşullar olmadan ikamet izni almak için kullanılamayacağını belirtti.
Sonuç olarak, mahkeme davayı reddetti ve davacıyı yargılama masraflarını ödemeye mahkûm etti.
Özetle: İş arama izni alabilmek için gerçek bir iş ilişkisinin kurulmuş ve sona ermiş olması gerekir. Bu durum, Yabancılar Kanunu’nun 22. maddesinde (D.Lgs. 286/1998) açıkça düzenlenmiştir. Yalnızca bir iş vaadi, hatta belgelenmiş olsa bile, ikamet hakkı doğurmaz.
Avv. Fabio Loscerbo
.jpg)
Nessun commento:
Posta un commento