Mevsimlik oturum izninin sürekli çalışma iznine dönüştürülmesi talebinin asgari çalışma günü şartı sağlanmadığı için reddi: Puglia İdare Mahkemesi'nin hukuka uygun kararının değerlendirilmesi Puglia Bölge İdare Mahkemesi – 3. Daire, karar no: 809/2025, Esas no: 602/2024, karar tarihi: 12 Haziran 2025

Mevsimlik oturum izninin sürekli çalışma iznine dönüştürülmesi talebinin asgari çalışma günü şartı sağlanmadığı için reddi: Puglia İdare Mahkemesi'nin hukuka uygun kararının değerlendirilmesi

Puglia Bölge İdare Mahkemesi – 3. Daire, karar no: 809/2025, Esas no: 602/2024, karar tarihi: 12 Haziran 2025

Ekonomik göç hukukunda, mevsimlik oturum izninin sürekli çalışma iznine dönüştürülmesi, katı yasal şartlara bağlı olarak tanınan bir imkândır. Puglia Bölge İdare Mahkemesi’nin (3. Daire) 809/2025 sayılı kararı, gerekli asgari çalışma günü şartının yerine getirilmemesi gerekçesiyle yapılan dönüştürme talebinin reddini hukuka uygun bulmuş ve “üç aylık sürede en az 39 günlük çalışma” kriterinin nesnel önemine dikkat çekmiştir.

Somut olayda, tarım sektöründe çalışan yabancı bir işçi, beş ay boyunca 42 gün çalışmıştır. Bari Göçmenlik Tek Nokta Ofisi'ne yapılan başvuru, üç aylık süre zarfında en az 39 gün çalışma şartının sağlanmadığı gerekçesiyle reddedilmiştir. Bu değerlendirme, 27 Ekim 2023 tarihli 5969 sayılı bakanlıklar arası genelgeye dayanmaktadır.

Mahkeme, 286/1998 sayılı Yasa’nın 24. maddesinin 10. fıkrasına atıfla, ancak “en az üç ay süreyle” fiilen çalışıldığının belgelenmesi durumunda dönüştürmenin mümkün olduğunu belirtmiştir. Tarım sektöründe bu şart, üç ay içinde en az 39 gün düzenli ve sigortalı çalışma olarak yorumlanmaktadır. Dolayısıyla sadece gün sayısı değil, bu sürenin üç ay içinde yoğunlaşması da şarttır.

Kararda ayrıca, çalışma amaçlı oturum hakkının öznel bir hak olmadığı, devletin göç akışını yönetme yetkisine tabi olduğu vurgulanmıştır. Bu durum, Avrupa Birliği hukukunda da (AB İşleyişi Antlaşması madde 79/5) açıkça belirtilmiştir.

Karar, aynı dairenin daha önce verdiği benzer kararlara (örneğin karar no: 45/2025) paralel olup, kamu idaresinin yürürlükteki mevzuat ve uygulama genelgelerine sıkı sıkıya bağlı kalması gerektiğini; başvuru yasal şartları taşımadığında herhangi bir takdir yetkisi bulunmadığını ortaya koymaktadır. Somut olayda, ilgili bölgesel Çalışma Müfettişliği’nin teknik görüşü de dikkate alınmıştır.

Başvuru reddedilmiş, yargılama giderleri taraflar arasında mahsuba tabi tutulmuş ve davacının adli yardım talebi, gerekli belgelerin sunulmaması (örneğin yurtdışı gelir belgesi veya yeminli beyan) nedeniyle kabul edilmemiştir.

Bu karar, anayasa ve uluslararası belgelerle tanınan çalışma hakkının, yasal ve usule uygun şartlar sağlanmadıkça, oturum izni elde etmeye veya dönüştürmeye otomatik olarak yol açmadığını bir kez daha teyit etmektedir.

Av. Fabio Loscerbo
Göç ve idare hukuku uzmanı avukat