Padova Bölge Komisyonu’nun 26 Mart 2025 tarihli kararı – 286/1998 sayılı Kanun’un 19. maddesinin 1.1 fıkrası uyarınca özel korumanın tanınması (uluslararası koruma şartlarının yokluğunda) Av. Fabio Loscerbo Bolonya Barosu Avukatı – Göç Hukuku ve İdari Davalar Uzmanı

Padova Bölge Komisyonu’nun 26 Mart 2025 tarihli kararı – 286/1998 sayılı Kanun’un 19. maddesinin 1.1 fıkrası uyarınca özel korumanın tanınması (uluslararası koruma şartlarının yokluğunda)

Av. Fabio Loscerbo
Bolonya Barosu Avukatı – Göç Hukuku ve İdari Davalar Uzmanı

Padova Uluslararası Koruma Tanıma Bölge Komisyonu’nun 26 Mart 2025 tarihli kararı, uluslararası koruma talebini reddetmesine rağmen, 286/1998 sayılı Kanun’un 19. maddesinin 1.1 fıkrası ve 25/2008 sayılı Kanun’un 32. maddesinin 3. fıkrası uyarınca özel koruma oturum izni verilmesi şartlarının mevcut olduğunu tespit eden idari uygulamalara örnek teşkil etmektedir.

1. Olay ve usuli çerçeve

Fas vatandaşı başvuru sahibi, Dışişleri Bakanlığı’nın 4 Ekim 2019 tarihli kararnamesi uyarınca “güvenli ülke” olarak kabul edilen bir ülkeden geldiği için 25/2008 sayılı Kanun’un 28-bis maddesi uyarınca hızlandırılmış usulle çağrılmıştır. Ancak, sürenin dolması sebebiyle işlem daha sonra olağan usule çevrilmiştir.

Başvuru sahibi duruşma sırasında, ekonomik nedenlerle ülkesini terk ettiğini, yaşam koşullarını iyileştirmek ve hasta kardeşine destek olmak amacıyla ayrıldığını beyan etmiştir. Ayrıca çalışma belgeleri, tıbbi raporlar, mesleki sertifikalar ve kira sözleşmesi gibi destekleyici belgeleri ibraz etmiştir.

2. Uluslararası koruma şartlarının yokluğu

Komisyon, mülteci statüsü veya ikincil koruma için gerekli koşulların oluşmadığı kanaatine varmıştır. Özellikle:

• Başvuru sahibi, 251/2007 sayılı Kanun’un 14. maddesi ve 2011/95/AB sayılı Direktif çerçevesinde zulüm veya ciddi zarar görme korkusu ifade etmemiştir;

• 25/2008 sayılı Kanun’un 28-bis maddesi, 5. fıkrasındaki “güvenli ülke” varsayımını çürütecek kişisel risk unsurları ortaya koyamamıştır;

• Ülkeyi terk etme gerekçeleri esas olarak ekonomik olup, bu tür nedenler uluslararası koruma için yeterli kabul edilmemektedir.

3. Komisyon tarafından özel korumanın resen tanınması

Komisyon, uluslararası koruma için yasal gerekçeler bulunmamasına rağmen, özel koruma oturum izni için dosyanın Emniyet Müdürlüğü’ne (Questura) iletilmesine karar vermiştir. Bu karar şu hususlara dayanmaktadır:

• 2024’ten 2026’ya kadar geçerli olan resmi bir iş sözleşmesinin varlığı;

• Mesleki ve dil kurslarına katılım ve başarıyla tamamlandığını gösteren belgeler;

• Kira sözleşmesine sahip olması ve günlük hayatını bağımsız olarak sürdürebilmesi;

• İtalyanca diline dair temel düzeyde bilgi sahibi olması ve duruşmada doğrudan yanıt verebilmesi.

Bu unsurların, yabancının özel ve aile hayatına saygı çerçevesinde sınır dışı edilmesini önleyen 286/1998 sayılı Kanun’un 19. maddesinin 1.1 fıkrası kapsamında koruma sağlar nitelikte olduğu değerlendirilmiştir.

4. Sonuç ve değerlendirme

Söz konusu karar, kişinin ülkesine döndüğünde doğrudan ciddi bir risk yaşamasa bile, İtalya’da edinilmiş entegrasyon düzeyi nedeniyle sınır dışı edilmesinin orantısız ve temel haklara aykırı olacağı durumlarda özel korumanın tanınmasına yönelik yerleşik bir yorumu yansıtmaktadır.

Ayrıca karar, idari sadakat ve iş birliği ilkesinin bir örneğidir: Komisyon, ret kararı vermesine rağmen, kişinin temel haklarını korumak amacıyla dosyayı otomatik olarak yetkili makama iletmiştir. Bu yaklaşım, hem İtalyan hukuk düzeni hem de uluslararası insan hakları yükümlülükleriyle tam bir uyum içindedir.

---